ท่านเดินทางเข้าไปในป่าลึกทางภาคเหนือ เดินวนเวียนอยู่ในป่าหลายวัน แล้วก็ไปพบชาวเขากำลังทำไร่ พวกเขาเห็นท่านก็สงสาร พูดขึ้นว่า "ท่านครับ ท่านจะมาหาความลำบากทำไม ป่านี้เป็นป่าใหญ่ พวกผมยังไม่กล้าเดินเข้าไปในที่ลึกๆเปลี่ยวๆ สัตว์ป่า ช้าง เสือ มีมาก อันตรายทั้งนั้น ถ้าท่านยังจะเดินบุกต่อไปอีกมีแต่ตายเปล่าๆ" "โยมเอย อาตมาหลงป่ามาหลายวัน ก็ยังน่าชื่นชม ถ้าอาตมาหลงโลกโยมจะชื่นชมมั้ย" "หลงโลกนี้หลงมานานแสนนานหลายภพหลายชาตินับไม่ได้ สร้างเวรสร้างกรรมไม่รู้จักเบื่อหน่าย ไม่คลายความกำหนัด พวกโยมที่ปลูกเผือกปลูกมันอยู่นี้ ไม่รู้จักเบื่อบ้างหรือ ? หลงทางหลงป่าเพียงสองสามวันเหนื่อยหน่อยเดี๋ยวก็หาทางออกเจอ แต่หลงโลกอันย้อมด้วยกิเลสเป็นเครื่องฉาบทานี้สิ โยมเอ๋ย ตายจากความดีอย่างเดียว ตายเข้าโลงแล้ว เขาเอาไปเผาไฟยังไม่รู้ตัวเลย" https://www.facebook.com/groups/ThammaLuangpuSao/