สุขฤาทุกข์คือสมมุติมายา พรหมชะตาฟ้าดินเสกสรร วิบากรักภพภูมิเก่าตามทัน รอสวรรค์สว่างณ.กลางใจ ปล่อยวางร่างไร้มิยึดมั่น อยู่กับนาทีปัจจุบันไสว รู้สึกตัวให้ทั่วพร้อมนะดวงใจ ไม่หวั่นไหวผัสสะโศกโลกย์มายา รักฤาชังหวังฤาหวานมินานสิ้น ไปกับดินน้ำลมไฟเหว่ว้า แค่วันหนึ่งซึ่งต้องถึงไม่นานช้า ปรารถนาใดกันเล่าหนาวลำพัง สงบสว่างทิ้งร่างใจไม่โหยหา เรือชีวาได้พบพุทธภูมิแห่งฝันฝั่ง สละโศกมิว่ายเวียนในวนวัง ทิ้งความชังความรักแอกหนักใจ ศีลสมาธิปัญญาเพียรพาพบมณีนิรพาน เพชรตระการกระจ่างแจ้งแจ่มไสว ตายก่อนตายหมายมั่นหนทางไป สว่างใสตามรอยบาทพระศาสดา.... [IMG] [IMG] มณี...นิรพาน... โดยอาจารย์ เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ เจ้าค่ะ... สร้อยฟ้าฯ นำมาให้ชื่นชม....
[IMG] "หากที่ใดขาดน้ำเราจักเป็นสายฝนไปโปรยปราย หากที่ใดร้อนจักเป็นสายลมโบกโบยพัดรอบกายให้คลายร้อน ขอเป็นแสงประทีปน้อยส่องทางที่มืดมิดให้ทุกท่านเกิดจิตประภัสสร"
[IMG] "วันนี้วันที่ 26 สิงหาคม วาระเวียนเพียรบรรจบ น้อมประณต 10 นิ้วยอกรกราบแนบพระบาท แม่มิ่งเมืองดารารัศมี บารมีของแม่นี้ มิมีสิ้นสุดพรรณาดุจสายธารามิเคยแห้งเฮือด เป็นอนุสรณ์เตือนใจความรักแล้วคือสิ่งใด รักแล้วไซร้ไม่มีสิ้นสุดประมาณ ทุกสิ่งอันเป็นหน้าที่แม่นี้มิเคยบกพร่อง ลูกหลานแลบริวารทั้งผอง ขอน้อมไหว้สาแม่ดาราเอย"
วันนี้วันพระ ทำจิตใจให้ผ่องใส น้อมนำธรรมชโลมใจ จิตสงบอยู่ในพระธรรมเอย... [IMG] พอจะคล้องจองไหมเนี่ย...
ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะคะ เพิ่งกลับมาถึงเมื่อวานนี้เอง เอาบุญมาฝากทุก ๆ ท่านค่ะ บุญใดที่สำเร็จแก่ข้าพเจ้า ขอให้ทุก ๆ ท่านได้รับบุญนั้นเท่ากับ ที่ข้าพเจ้าพึงได้รับทุกประการเทอญ [IMG]
สาธุ มีผู้คนจำนวนไม่น้อยเลยที่ต้องทุกข์ใจด้วยเพราะเหตุของการตกไปสู่ห้วงวังวลแห่งความคิด ความรู้สึกผิดที่ตนๆได้กระทำสิ่งไรๆบางอย่างไปนั้น อาจถือได้ว่าคนผู้นั้นมีจิตใจที่รู้จักบาปบุญคุณโทษ รู้จักสำนึกในบาปแห่งตนเองที่ได้กระทำเอาไว้ แต่เพียงการสำนึกผิดเท่านั้นยังไม่เพียงพอต่อการที่จะทำให้เราพ้นจากห้วงแห่งทุกข์นี้ได้ เพราะหากว่าเรายังมัวไปนั่งนึกคิดกังวลในเรื่องต่างๆอย่างกังวลใจไม่ปล่อยวางจิตที่ยึดแบกหาม เราก็ยังเศร้าหมอง มีทุกข์อันใหญ่หลวงครอบงำจิตอยู่อย่านั้นนั้นเอง วังวลแห่งกังวล มันหนาวเหน็บ และแสนทรมาณยิ่งนัก แต่ทำไมหรือเรายังชอบใจในการจมปรักอยู่กับเหวแห่งกังวลนั้นอยู่อีก สิ่งทั้งหลายมันไม่เที่ยงแท้แน่นอนเลย สิ่งทั้งหลายที่ผ่านมาแล้ว ถึงจะคิดทั้งวันทั้งคืนเราก็ไม่อาจที่จะทำให้มันหวนกลับคืนมาได้เลย สิ่งทั้งหลายที่ยังไม่มาถึง เราไม่อาจคาดการได้ว่าจะเป็นไปดั่งที่ตั้งใจไว้ได้เพียงไร เมื่อเป็นเช่นนั้นเราท่านทั้งหลายทำไมจึงยังมัวไปนั่งแบกโลกอยู่อีก จงทำวันนี้ให้ดีเถิด แล้วอนาคตก็จะดีตามมา อย่าพยายามสร้างหนี้ผูกพันแห่งจิต อย่าพยายามผูกสัญญาข้อพันธผูกพันใดๆให้กับตนเองเลย มีหลายๆครั้งที่เราต้องทุกข์ใจเพราะเหตุแห่งการที่ตนเองไปสร้างข้อสัญญาผูกมัดให้กับตนเอง บางครั้งเราต้องรู้จักวางอุเบกขาธรรมแก่สิ่งทั้งปวงให้ได้ด้วย อย่ามีแต่เพียงเมตตา กรุณา หรือ มุทิตา แต่จงประกอบจิตแห่งตนเองให้ถึงพร้อมไปด้วยองค์แห่งธรรมอันประเสริฐนั้น ให้ครบท่วนบริบูรณ์ แล้วเราจะประสบความไร้กังวลได้ อุเบกขา อุเบกขา อุเบกขา จงวางอุเบกขาแก่การงานที่ไม่สามารถกระทำได้แล้วเถิด จงรู้จักวางอุเบกขาธรรม ต่อเพื่อนต่องาน ต่อทุกๆเรื่องราวที่นอกเหนือขีดความสามารถของเราจะพึงกระทำเถิด อย่าสร้างหนี้สินแห่งใจให้กับตนเอง อย่าสร้างกรงขังให้กับจิตของตนเลย จงถ่ายถอนการคิดผิดด้วยปัญญา รู้เห็นตามที่เป็นจริง สิ่งไรๆร่วงมาแล้วมิอาจหวนกลับ สิ่งไรๆยังไม่มาถึงก็ยากที่จะคาดเดา จงวางแผนชีวิตให้ดี แล้วเดินตามแผนที่วางนั้นอย่างมั่นคงถึงพร้อมด้วยสติตั้งมั่น และเตรียมใจรับมือกับปัญหานานาอันคาดไม่ถึงอย่างมั่นใจ อย่าคาดหวังในทุกๆสิ่งว่าจะเป็นเช่นดังหวัง แต่อย่าสิ้นความหวังที่ตั้งไว้ในใจ เมื่อถึงที่สุดแล้ว ก็ปล่อยลงเถิด แล้วทุกๆอย่างจะเบาเอง สาธุ ขอท่านจงประสบชัยชนะต่อสู้ต่อกิเลสร้ายภายในจิต ให้ก้าวเข้าสู่ห้วงแห่งความสิ้นกังวลเถิด ขอจิตดวงนี้จงเข้มแข็งเถิด เรา ขอเป็นกำลังใจให้กับท่านและทุกรูปนาม สาธุ